Mój świat narodził się razem z moją pierwszą świadomą myślą, choć niektórzy twierdzą, że istniał już wcześniej. Wierzę im na słowo, gdyż mój własny świat zaczął kształtować się wraz z moją istotą. To była przestrzeń, która narodziła się wraz z moimi pierwotnymi pragnieniami i marzeniami. Powstawała delikatnie, nie w spektakularny sposób, ale spokojnie i niespiesznie.

Mój piękny świat, stworzony na moją miarę i według moich własnych warunków, często nie harmonizował z otaczającym mnie świata zewnętrznego, który wydawał się gęsty i wymagający. Być może był to mój sposób na ucieczkę od tej złożonej rzeczywistości.

Zastanawiam się, od czego zacząć opowieść o tym, skąd to wszystko się wzięło. Być może istniało od zawsze. Od dzieciństwa żyłam w świecie wyobraźni, który był pełen kolorów i emocji, obrazów, kształtów, a mniej słów, znaczeń, ograniczeń. To był mój bezpieczny azyl, który pozostawał niezrozumiany przez świat zewnętrzny.

Dziś rozumiem, że operujemy na dwóch płaszczyznach równocześnie, ale wtedy nie zdawałam sobie z tego sprawy. Świat zewnętrzny jest pełen ograniczeń. To miejsce, w którym czas jest mierzony dniem, nocą, posiłkami, obowiązkami. W moim wewnętrznym świecie wszystko działa znacznie szybciej, jest ogromna wolność i lekkość.

Codziennie staram się utrzymywać równowagę między tymi dwoma światami, próbując znaleźć odpowiednią proporcję. Moje prace artystyczne stanowią próbę połączenia tych dwóch wymiarów. Tworzą most pomiędzy moją wewnętrzną wyobraźnią a rzeczywistością zewnętrzną.

To jest mój sposób na odkrywanie jedności i współtworzenie z widzem. Moje obrazy stają się portalami, gdzie te dwa światy spotykają się i tworzą coś nowego. To jest esencja mojej twórczości - łączenie tych dwóch wymiarów.