KADŁUBEK
To cykl obrazów, który narodził się w 2002 roku jako artystyczny eksperyment i zarazem medytacja nad tematem utknięcia, zatrzymania, a jednocześnie możliwości przemiany. W serii kilkudziesięciu prac (akrylowych i mieszanych, w formacie 100×70 cm na papierze) sięgam po ten sam prosty szablon lalki pozbawionej kończyn – symbolicznej, niekompletnej postaci, której forma nabiera głębokiego, metaforycznego znaczenia.
Wyboru motywu „Kadłubka” nie dokonano przypadkowo. Ten pozornie „ułomny” kształt niesie w sobie przekaz o wewnętrznym potencjale, który może tkwić w stanie zawieszenia, czekając na moment przebudzenia i transformacji. W każdej kolejnej odsłonie cyklu eksperymentuję z kolorem, fakturą, środkami wyrazu i różnymi technikami, ukazując, jak jedna forma może kryć nieskończoną liczbę interpretacji.
Nawet jeśli postać wydaje się unieruchomiona, jej obecność jest intensywna i pełna wewnętrznego napięcia. Ten stan „zatrzymania” można odczytywać jako przejściowy etap przemiany, zapowiedź ruchu, który nastąpi – swego rodzaju wewnętrzny reset albo introspekcję pozwalającą nabrać sił do kolejnego kroku.
W „Kadłubku” widzę również odbicie ludzkiej kondycji: zdolność odnajdywania sensu i piękna nawet w momentach braku czy ograniczenia. Każdy obraz jest tutaj osobną wypowiedzią, zapisem moich poszukiwań i śmiałych prób wyrażenia emocji. To, co z początku mogłoby wydawać się prostą, jednolitą formą, okazuje się wieloznaczną platformą dla eksploracji koloru, kształtu, materii i symbolu.
Dzięki tym pracom pragnę zaprosić do refleksji nad tym, co w nas bywa pozbawione ruchu, uśpione, a zarazem nosi w sobie potencjał do kolejnej transformacji. „Kadłubek” jest przypomnieniem, że w momentach, gdy czujemy się unieruchomieni, drzemią w nas zasoby siły i kreatywności, wystarczające, by ruszyć naprzód w zupełnie nowy sposób.
Oto część serii.
